جَوگیر

پارسال از اواسط اردیبهشت یواش یواش داشتیم جوگیرِ انتخابات می شدیم. سر اقتصاد و سیاست و هزار و یک موضوع دیگه که همگی احساس علامه بودن می کردیم، بحث های پرحرارت درمی گرفت. یواش یواش که به 22 خرداد نزدیکتر می شدیم، درس و مشق بیشتر و بیشتر به حالت اغماء فرو می رفت. به خودم می گفتم: عیب نداره، یه رای می دیم، بیست و سوم هم یه جشن پیروزی می گیریم، بعدش می ریم سر کار و زندگی مون!؛

حالا بعد از یازده ماه همین چند روز پیش با یکی از بچه هایی صحبت می کردم که یکی از دوستاش رو توی این وقایع گرفتن، که هیچ کاره هم بوده، اما اعترافات عجیب و غریبی داشته و بر مبنای همون ها حکم چند سال زندان بش دادن، دوستش می گفت حالا کاش فقط یک سال بش داده بودن، که توی تجدیدنظر می شد شش ماه، که بعدش با احتساب زمان بازداشتش فورا آزاد می شد. منم می گفتم که حالا اشکال نداره، اگه توی تجدید نظر یک سال هم بشه، بعدش چون بار اولشه، با گذشت شش ماه عفو مشروط بش می خوره و آزاد می شه؛

بعدا فکر کردم که این چی بود که گفتم، اینو کجا شنیدم یا خوندم؟ اصلا صحت داره؟ همه مون هم که علامه، فعلا سیاست و اقتصاد رو گذاشتیم کنار، بحث حقوقی می کنیم